Kwentong Bakasyon: Taitung Adventure!

Ayan, eto na mga sissies! Isa-summarize ko na lahat ng mga pangyayari, kasayahan, at karanasan ko nitong mga nakaraang araw, mula sa pagdating ko hanggang sa makaalis sa Taitung ngayong araw, the second week of December hanggang last week. Narito na kami ulit sa Taipei at sa Saturday ng alas diyes ng gabi dapat nasa Airport na kami. So halos lahat ng mangyayari mula ngayon hanggang sa Sabado ay puro shopping para pasalubong sa mga naghihintay sa Pilipinas at bonding na naming mag-asawa "alone". Oh diba? Nagkaroon din kami ng time mapag-isa. Lilibutin ang mga tourist spots dito na di pa namin napuntahan. Lulubusin na talaga. Kami na yan!

Haha, so! Excited na ba kayo sa mga kwento ko? Well, i-ready na ang mga mata sa pagmasid ng mga larawang talaga namang punong puno ng saya at excitement ng inyong lingkod na si Ningning. Halina't samahan ako. Heto na! Oops, ihiwalay ko na yung pagpunta namin sa seminary at barbeque night with my sister in law ko sa Hualien. Medyo mahaba-haba yun eh. Hihi.

ang pagtatayo ng Christmas Tree with Mama-in-Law (Dec.23 night time)

 Ayan, eto na ung farm pic! Nagsuot talaga kami ng panggamas costume para may thrill!

At syempre, hindi papatalo ang asawa ko. Haha!

Yan naman ang mga niluto namin for the kids sa church. Yummy yan! 

At yan na nga sila na nagsisikain. Mas marami pa kaya lang nalowbat na ko ng dumating sila.

Ito ang araw-araw na buhay ni Mama. Ang magturo at mag-blood pressure check sa mga Senior Citizens sa Taitung County. They are all indigenous. Lukay Tribe ang tawag sa kanila.

After blood pressure check up dinala naman ako ni Mama upang mabisita ang Pinay caregiver na ito. Inaalagaan nya ang mag-asawang estudyante ni Mama sa Center. At take note! Taga-Cavite din siya at Bicol din ang province nya tulad ko! Nice to meet you girl! Ang mga tulad mong nakikipagsapalaran sa ibang bansa ay hinahangaan ko.

Pagkatapos ng sandaling visit ay bumalik sa center at noon nga'y nag-eehersisyo na sila. Pumicture muna ko siyempre at sumaling mag-exercise.

Singing time with their teacher! I am so proud of my mother-in-law. She's not only giving her time and service to this people, but also with the kids in church. Kaya nga talaga namang binibless din siya ni Lord. 

Bitin? Wait.. there's more! Ngayon din ang blog. Abangan sa kaunting sandali.

Naranasan Mo Na Bang Mapahiya?

Hello, kumusta kayo? Eto ako ngayon, nagpapahinga ulit dito sa'king pahingahang blog site. 

Ang topic ko ngayon ay isang di malilimutang karanasan. Kuwentong sumasariwa sa mga alaala ko nung high school student pa ako. At eto nga ang aking pinaka-nakakahiyang karanasan ko. Nakakahiya noon ngunit nakakatuwa nang alalahanin ngayon. Hihi

Nasa Second year ako noon. Ang aming school ay mayroong isang napakalawak na tinatawag naming 'quadrangle'. Ito'y iyong malaking space sa gitna ng aming school. Siyempre, bilang isang high school, sa murang edad na yon, nagsisimula na din yung pagiging kiyeme o yung self-consciousness na tinatawag. At ako'y ganuon. Nagsisimula ako nung magdalaga. Ang nakakahiya lang ay nung minsang sa quadrangle ako dumaan kasi I was running late sa Values Education Subject ko.

Tumatakbo ako nang maramdaman kong may parang nag-click sa bandang bewang ko. Tumigil ako sandali, nang tignan ko na lang ang sarili kong nahubaran na pala ko! Ung zipper pala ng skirt ko ang nag-pop! Waah! Nakakahiya, diba? Naka-underwear lang ako nun kaya imagine na lang ano hitsura ko nun. Haha! Pakiramdam ko nagtayuan lahat ng balahibo ko sa katawan. Buti ba kung walang nakakita. E lahat yata ng bintana ng classrooms at nakasilip sa quadrangle. Nakita ako ng best friend ko at tumakbo for my rescue. Haha! Well ang ginawa ko na lang, patay malisya na parang walang nangyari pagpasok ko ng classroom 

Ikaw? May karanasan ka din ba na di malilimutan? Kung meron, ishare mo dito. ;)